Linkerflanken - Catch and Release 2014

Zoals jullie onder andere gisteren hebben kunnen lezen, was 2014 een succesvol karperjaar.
Het liep eigenlijk het hele jaar lekker door. Het was één groot hoogtepunt!

Gedurende de sessies over het hele jaar gezien, ging er ook altijd een filmcameraatje mee.
Je probeert wat op te nemen en hoopt dan dat het op tv er ook mooi uitkomt.
De mooiste avonturen zitten tenslotte in het hoofd. Nu kan ik dat aardig verwoorden in tekst, maar voor mij moeilijk op film te zetten.
Toch heb ik het geprobeerd. Ik zal nooit geen Steven Spielberg worden. Het begint al bij alle apparatuur die je allemaal moet meeslepen. Over de programma's op je computer maar niet te spreken!
Deze heb ik gewoonweg al niet, dus dan word het schipperen.

Excuses voor de beeldkwaliteit. Ondanks alles, hoop ik dat ik hiermee toch een klein inkijkje heb kunnen geven in onze visserij van 2014.

Veel kijkplezier en nogmaals een gelukkig, vangstvol en gezond 2015!

Linkerflanken jaaroverzicht (Deel 2)

Als de storm, (betreft het paaigeweld) is gaan liggen, breekt een interessante periode aan.
De vis verspreid zich. Er kunnen serieuze voerplekken gemaakt worden.

Een echte vaste plek is er afgelopen jaar nooit gekomen. Op de gekende stekken is het druk. Bootjes, wandelaars met honden, feestjes en karpervissende collega's.
We hoppen een beetje heen en weer. De boezem vissen we alleen bij koele en natte zomerdagen. In de hitte waren de kleinere wateren 'hot'. Spelen met gedachten en inspringen als het kan. Het werkt! Vooral augustus en september waren topmaanden.

Ik ben één ding wijzer. Ik wil rust. Rust op mijn stekken, rust in mijn visserij.
Ik bereik een mijlpaal. Ik slaag uiteindelijk na één eerdere poging, voor mijn rijbewijs. Dit opent grote mogelijkheden voor de toekomst.
Ik hoop op meer rust, maar vooral op meer avontuur in 2015. Ik hou jullie in 2015 dus weer op de hoogte en ik hoop dat ik een paar prachtige avonturen met jullie kan gaan delen.
Nu maar eerst de 2e helft van 2014. Die was niet misselijk!

Linkerflanken jaaroverzicht (deel 1)

2014 was een prachtig visjaar. Ik kon me het niet beter wensen. Vooral omdat 2013 al uitzonderlijk goed was te noemen. Probeer dat dan maar eens te overtreffen!
Wat me goed is bevallen, zijn de gestelde doelen. Dat was er namelijk niet één.
Gewoon lekker op avontuur en zien wat er van komt. Dat bevalt me prima en vist een stuk rustiger.
Wat er dit jaar met kop en schouders bovenuit stak waren de spiegels. Als spiegelkarperliefhebber natuurlijk nooit weg. Het maakte ook niet uit op welk water. Overal zaten er (soms prachtige) spiegels tussen.
Het was ook best een lang seizoen. De winter was in januari niet aanwezig en in februari leek het zelfs al een beetje op voorjaar. Ik kon in begin maart op het open water zelfs al mooie vangsten boeken.
Deze laatste maand, is het alleen voor mij als een nachtkaars uit gegaan. Ik ben de karpers even kwijt. Je kan niet alles hebben. Ik vind die hufters wel weer.
Daarom heb ik nu wel mooi de tijd, om dit jaarverslag aan jullie voor te schotelen!
In deel 1 de 1e helft van dit jaar. Volgende week volgt juli tot en met december.

Omdat karpervissen al serieus genoeg is...

Morgen staat het 1e deel van mijn jaaroverzicht online. Er is weer veel gebeurd in 2014.
Voor nu, oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker...

De gemiste trein...

Help!
Ik heb de laatste trein gemist. Voor de volgende trein moet ik waarschijnlijk lang wachten.
Ik blank afgelopen maandag voor de vijfde keer op rij, op mijn beoogde winterstek. Het is dus geen winterstek. Of is het misschien wat anders?

Spiegelmania...

Mijn voorliefde voor spiegelkarpers is bekend. Niet vreemd, het zijn toch ook prachtige vissen! Vooral de projectspiegels kunnen op mijn nodige aandacht rekenen.
Trekgedrag en groei zijn reuze interessant!

De laatste tijd was die aandacht wat afgezwakt. Elke nieuwe lichting was aan de kale kant. Mooie vissen overigens, zeker als ze op gewicht komen. Toch mis ik karakter!
Vissen, waarvan elke schub op de flank een verhaal heeft.

Er is hoop. Door veel vraag, lijken de kwekers wakker te zijn geworden. Er word druk gekruist met rassen en brengt nu al de nodige resultaten.
Vorige week was er een uitzetting in de Amsterdamse wateren. Ik kon helaas niet, maar de berichten en reacties waren veel belovend.

Het ultieme viswater komt hiermee weer een stukje dichterbij. Een gezonde mengeling van allerlei karperrassen.
Amsterdam heeft't!
Via onderstaande link, een korte impressie van de afgelopen uitzetting die gemaakt is door collegablogger; Sander kunst.

https://www.youtube.com/watch?v=KBtAuxynKbI&list=UUVvLWQ5qfGnqgLvYXSnjomQ


Verder breng ik een ode aan alle spiegelkarpers door middel van dit in elkaar gefrummelde filmpje.

Veel kijkplezier!

In balans...

Rust!... Niet alleen qua mensen en bootjes. Ook de beetmelders zwijgen inmiddels wat vaker.
Het zou nog zeker moeten kunnen om wat aanbeten  te krijgen, maar de 'schwung' is er wel een beetje uit. Niets gaat meer vanzelf. Aan het werk dus!

Trailer: Linkerflanken Throwback 2014

Het jaar is nog geeneens om. We zijn ook nog volop bezig aan de waterkant. Toch kan mijn visjaar 2014 al als uiterst succesvol worden beschouwd. De echte zware vissen bleven achterwege, maar met een P.R en werkelijk een vracht aan mooie spiegelkarpers mag ik zeker niet klagen.
Op 't moment van schrijven heb ik een toekomstige winterstek aan het lopen. Het gaat tricky worden. Het blijft een inschatting, maar de eerste echte sessie op deze winterstek beloofd nog wat voor de aankomende tijd. Het weer en de temperatuur moeten een beetje mee zitten. Het voerspel is daarmee ook op de wagen. Volgende week een verslag.

Voor nu alvast een voorproefje van mijn jaaroverzicht in de vorm van een twee minuten durend verslag.
Veel kijkplezier!

De Halloween sessies.

In het afgelopen voorjaar spookte er een plannetje door onze hoofden. Het zou moeten gebeuren tijdens Halloween. Waterdichte kleding werd aangeschaft en er werden langere tentharingen gekocht. Zo begin november zou het wel eens letterlijk en figuurlijk kunnen gaan spoken.

Geen glazen bol...

Ik eindigde de afgelopen blog met een golf aan optimisme. Er zou geramd gaan worden. De herfst was op volle stoom. Theorieën zouden om zeep geholpen worden.
Oke, de herfst komt op gang, met de vangsten gaat het meer dan voorspoedig, maar die theorieën?

Avontuurlijke herfst...

Mijn geduld werd aardig op de proef gesteld. De nazomer werd inderdaad een na-zomer.
Ik zou van dat mooie weer bijna mensenschuw gaan worden. Het was een taaie zomer. Met de karper viel het allemaal nog wel mee, maar de drukte daar omheen lijk ik wel steeds moeilijker te verwerken.

De AHV Spiegelkarperprojectwedstrijd

Een hele mondvol, maar inmiddels wel een klassieker, zoals bij het wielrennen de Ronde van Vlaanderen is. Dit jaar mochten we weer met als leuk bijkomend wedstrijd aspect, de spiegelkarper najagen.
Het liefst een project, maar een "wilde" was ook goed voor punten.
Twee jaar geleden heb ik het event al eens beschreven, zie; http://linkerflanken.blogspot.nl/2012/10/zoveel-mogelijk-linkerflankenpart-one.html

De ommekeer...

Het rustige nazomerweer word kortstondig verdreven. Heel even denken we, dat de herfst een vroege intrede heeft gedaan. De natuur geeft immers deze eerste signalen af. De definitieve ommekeer?
Bomen kleuren en paddenstoelen zijn overal te vinden. De weersverwachting geeft voor de komende vijf dagen wind uit de west op. We schrijven; het eerste weekend van september. Tijd voor een korte en hevige voercampagne.

Bucket challenge...

De "Ice bucket challenge" is hot op 't moment. Niets mis mee overigens. Geweldig initiatief! Het is voor het goede doel, tegen een vreselijke spierziekte.
Ik ben altijd een beetje huiverig voor dit soort dingen. Kuddegedrag past niet in m'n straatje. Daar heeft het goede doel trouwens niets mee te maken. Zo kan ik nog tweehonderd andere vreselijke ziektes opnoemen. Om maar meteen duidelijk te maken, ik doneer! Drie doelen. Het KWF kankerfonds, een stichting voor nabestaanden die hun naasten zijn verloren bij een verkeersongeluk en de hartstichting. Waarom? Makkelijk. Ik heb er in mijn directe omgeving mee te maken gehad.
Goed is dat ook weer opgehelderd. Vissen met die hap!

De volschub en de wespensteek...

De titel is zeker geen sprookje. De vissen die we vorige week vingen, zeker wel.
Fons heeft drie dagen trouw gevoerd. Ik moet deze week en ook de aankomende week verstek laten gaan met de voerbeurten. Mijn rijexamen kom nu snel dichterbij en train intensief.

Weerzien met een monument

Gisterochtend. Gewoon even een uurtje tussendoor. Een gevoel dat het kon. Stevige zuidwestenwind en kans op zware buien met onweer. Kort daarna een puur en prachtig moment van euforie. Een kroon op mijn visserij tot nu toe dit jaar!

Check de video! Alvast bedankt voor het kijken! Binnenkort volgt nog een verslag van dit loze doordeweekse uurtje.

Er weer ingetuind...

"Zijn we er toch weer ingetuind!' 
Eén van de meest bekende frases van sportcommentator Herman Kuiphof tijdens de WK-finale van 1974. Gelukkig heb ik daar toen niet zoveel van mee gekregen. Ik lag nog vrolijk in de wieg met teddyberen te spelen.
Deze frase is bekend geworden vanwege een stukje emotie, de commentator op zich, maar deze zin geeft voornamelijk de knulligheid aan. Iets ontzettend knullig en ook wel iets doms. Ergens niet over nagedacht hebben.

Jack Bauer...

Toen wielrenner Jack Bauer vorige week zaterdag in de namiddag, sprintend op de finishlijn in Nimes aankwam, en de overwinningsbeker al bijna kon aanraken ging het nipt, maar dan ook nipt mis.
Ik had medelijden met een anonieme wielrenner uit Nieuw-Zeeland. De overwinning was hem gegund. Hij had het verdiend. Tweehonderdentweeëntwintig kilometer in de aanval en dan uiteindelijk op vijftig meter voor de meet ingehaald worden door een bulderend peloton en nul op het rekest krijgen. Ik kreeg er zowaar een zuur gevoel van in m'n maag.

Drukke natuur...

Na een piepklein motivatiedipje, zit ik weer in de karpermodus. Ik denk, ik praktiseer, ik maak nieuwe plannen. Een schuine blik naar pagina 704, een metinkje van de watertemperatuur en het inschatten over waar en wanneer. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed.

Avondje scheve smoelen...

Het is bijna achttien maanden geleden dat ik mijn zeevishengels voor het laatst in mijn handen heb mogen houden. Hengels die ooit mijn grote liefde waren, nu slechts afdankertjes. Echter, ik kan er nooit, maar dan ook nooit afstand van doen. Het zeevissen zit er nou eenmaal van jongs af aan in. Het karperen heeft die ouwe liefde, een nieuwe vlam gegeven.

Spring flashbacks

Morgen begint de zomer. Het WK voetbal is in volle gang. M'n scooter word geopereerd. De noordenwinden heersen. Aan mijn lijf, effe geen polonaise!!
Dus, 'sit back and relax' en geniet mee van een prachtige 2014 lente.

Linkerflanken in oranjestemming!!

En dat laten we niet ongemerkt voorbij gaan!.... Op naar de finale in Rio!

Not a rocket science...

Al een paar jaar is het vaste prik, dat ik het seizoen 'open' met m'n vismaten. Een lekker lang weekend aan de waterkant. Vanaf één juni mag het weer! We mogen serieus karperen!

Kevin & Rinivissen

Toen ik nog net niet kon lopen, werd ik al bevangen door het visvirus. Ik had dit niet van een vreemde. Ik ben Pa hier nog eeuwig dankbaar voor. Wat mij hier nog vaag van bij staat, is dat ik elke zaterdagochtend alleen werd achtergelaten in het trappenhuis van het kippenhok aan de Talmastraat. Om me te vermaken kreeg ik een groen en oud holglas hengeltje met drie ogen waar nog vijf wikkelingen omheen zaten. Een oud viskoffertje, een gekreukelde Vissport en de diepte van het trappenhuis waren mijn 'playground' voor die eenzame zaterdagochtend.

Paaiperikelen...

Elk jaar treed er weer een prachtig fenomeen op. Voor ons karpervissers vaak slecht voor de vangsten, maar als echte liefhebber van deze dieren blijft de paai een schitterend schouwspel om te zien. Op de extreem ondiepe wateren was het vorige maand al raak. Afgelopen week leek het overal wel 'los'!

Buitjes sneaken...

Afgelopen weekend was ik eindelijk weer vrij. Na gedane en noeste arbeid, geniet ik ontzettend van mijn vrije dagen. Ik merk dat ik na de cyclus van werk, nu nog intenser van mijn visserij geniet. Het is nog steeds niet gewoontjes. Al blank ik knalhard, dan nog heb ik een avontuur. Is het nog wel een hobby? Is het een 'way of life'? Vragen die al een tijdje door m'n hoofd spelen.
Planning is nu strikt noodzakelijk. Buiten de vrije avonduurtjes moet er echt gepuzzeld worden. Niet makkelijk, wel een uitdaging.

De Amazone

De vis verzameld zich voor de langverwachte paai. De zijsloten beginnen nu echt 'hot' te worden. Een paar honderd meter verderop staat een waar kampement aan bivy's. Met snaarstrakke lijnen en op vier meter water vissend. Ik weet gelukkig nu beter.
Het heeft wat moeite gekost, maar gisteren was ik zelden zo blij met een vangst!

Zo dichtbij...

Ik sluip naderbij. De vis hapt er nog steeds lustig op los. Populierenkatjes, vers gemaaid gras en zelfs een tennisbal worden grondig geïnspecteerd aan de oppervlakte. Ik probeer het klauwhaakje door een waardeloos korstje te duwen. Ik moet het doen met tweederangs fabrieksbrood. God, wat een ergernis!
De bakker was al dicht, en kon nog net een armoedig taai en bros stuk stokbrood van de buurtsuper mee grissen. Ik schat de zwemroute van de vis in. Ik werp het korstje zo geruisloos mogelijk in en deze beland precies in de denkbeeldige 'baan'. De karper, een spiegel zwenkt precies de andere kant op.

Als een vis in de polder...

Als een stadsmens zoals ik, ineens in de polder gaat wonen, is dat toch een flinke stap. Geen sirenes, trams en lallend uitgaanspubliek. In het begin kon ik hier in de polder zelfs niet slapen vanwege de stilte. Inmiddels begin ik me hier aardig op m'n plekkie te voelen en ben ik een soort van 'ingeburgerd'. Zo ook met de visserij. Veel te veel water in de omgeving, zoeken naar stekken en uiteindelijk ook daar successen boeken. Dat valt of liever gezegd viel niet mee. Je creativiteit de vrije loop laten en je verplaatsen in een vis. Inmiddels is het voorjaar in volle gang en voel me als...
Dat betekend dat er weer gevangen is! En dat ook nog eens op één van de taaiste wateren in de omgeving. Taai in de vorm van wispelturigheid en onvoorziene situaties. Dat ik me goed thuis begin te voelen hier aan het water, blijkt wel aan de gemiddelde wachttijd voor een aanbeet. Na drie sessies staat deze op een minuut of drie. Het bevreemd me wel dat het na elke sessie bij één vis blijft. Ik voer trouw de stekkies aan en probeer zodoende meer dan één karper te bereiken, maar zoals ik al zei; die wispelturigheid van uitgestrekt water. De karpers kunnen hier tenslotte de volgende dag al tien kilometer verderop zitten. Er is dus eigenlijk niets te klagen, of toch?
Het vissen op boezemwateren betekend ook incasseren. Korte euforische momenten die afgewisseld worden door lange en stille (onbegrijpelijke) momenten. Een vrachtboot door de lijn, de vele sloepen (dat lijkt een plaag of liever gezegd een hype te worden), onvoorspelbare obstakels onder water, de weersomstandigheden die hier vaak een grote rol spelen en het aasgedrag van de karpers. Hier op de boezem kunnen ze het zonder boilies prima redden. Zaak om een luxe snackbar te creëren langs deze grote karpersnelweg met soms vele klanten, de andere keer een enkele.

                                                   Inmiddels een vaste klant erbij


Na de derde succesvolle sessie op rij voer ik vier dagen door tot ik weer een dag vrij heb. De gekozen stek loopt, dus waarom niet? Na de derde voerdag kom ik aan om het laatste pondje Polaris te plempen. De moed zakt me volledig in de schoenen. Er liggen twee grote boten met diverse soorten werktuigen aan boord. Er word geboord, gegraven en gedumpt. Ik spreek één van de vier werklui aan om te vragen wat hier allemaal gaat gebeuren. Hij kan een klein gluiperig glimlachje niet onderdrukken. "Jij bent toch dat vissertje van een paar dagen geleden?" Ik laat merken dat hij dat op de vroege ochtend scherp heeft gezien. "Kan je voorlopig wel vergeten hier! Dijkverbetering. We zijn hier nog wel een half jaartje zoet. Jammer van je stekkie! Had je nog wat van de week?" Ik mompel en lieg een paar brasems bij elkaar. De werkdag moet nog beginnen. Collega's vragen of er thuis problemen zijn...
Ik neem het sportief op. Dijkverbetering of verzwaring is in Nederland ontzettend belangrijk en bij toeval gebeurd dit dus nu op (mijn) nieuwe en lopende stek. Dat bedoel ik dus met incasseren.
Inmiddels draait mijn scooter weer overuren en heb een paar potentiële hotspots gevonden.

    De eerste en de laatste van de derde sessie. De lijn liep al na twintig seconden!


De nieuwe stekken geven me weer moed. Twee instant uurtjes leveren me niets op, maar zie een karper draaien. Gevoel en vertrouwen aan het water. Een goed voorteken. Linkerflanken blijven voorlopig nog even uit, maar kunnen nooit ver weg zitten. De schubs zijn nu eenmaal overtallig. Toch dacht ik na de tweede sessie een uitzetter te hebben gevangen. De schub had na mijn idee verdacht veel edelbloed. Na mailverkeer met Joris blijkt dit een twijfelgeval. Door de diverse spiegelkarperuitzettingen kunnen er zomaar ook mooie nakomelingen zijn geboren.

                                   Het twijfelgeval. Een 'gewone' schub met edelbloed?

Een èchte karper!...

Ik eindigde mijn vorige blog al zoekende naar...
Ik weet de geijkte stekkies, maar in maart komt bij mij altijd een apart fenomeen naar boven. Zoeken naar een goede back-up voor het komende seizoen. Als de stekken niet lopen of bezet zijn, kan ik daar mooi op terugvallen en heb er weer een stek bij. Zo zijn er dus twee nieuwe wateren gevisiteerd, en op één van die wateren heb ik (misschien) teveel verschillende stekken op het oog. Voordeel van het ruime soppie! Jiehoe!!

Drie wateren...

In het voorjaar heb je keuzes genoeg. In ondiepe polderslootjes kan je al aardig 'rammen'. Op een uitgekamde en doorgevoerde winterplek kan je ook op het 'moeilijke' water terecht. En als 'last but not least' heb je dan het grote onbekende water. Een water waar voldoende plannen voor zijn en die op het oog, schier onmogelijk lijken. Peilen en pielen dus!

Karperitis...

Ik heb een dikke maand stil gezeten. Zo ik al in de vorige blog verhaalde, was ik even druk met allerlei randzaken rondom het vissen. Dingen die mij nu even in de wat 'stillere' februarimaand goed uit kwamen. De visserij was echter al spannend genoeg te noemen. Her en der kwamen al leuke en ook verrassend mooie vangstberichten naar boven. Niet gek overigens. De natuur gaf al voldoende signalen af in de vorm van bloeiende Prunussen, klein hoefblad die de kop boven het maaiveld uitstak en ik werd zelfs afgelopen week aangevallen door een kievit. In een poging om een karperhol te ontdekken, kwam ik waarschijnlijk dichter bij het kievitsei.

Winterkarperen - De afsluiting

Resoluut sluit ik mijn wintervisserij af. Het is gewoon geen winter geworden. De watertemperaturen waren er wel na, maar een lange herfst is misschien een betere omschrijving.
En nu? Nu, is het meteen voorjaar. Een zachte zuidwester, gras wat al op kleur is, de gierlucht in de neus, en het eerste klein hoefblad is gespot.
De kriebels word heftige jeuk. Ik moet nodig gaan krabben!
De februarimaand zal ik moeten laten zoals die is. De nodige verplichtingen zoals; socializen, beurzen, lezingen, teammeeting en werk, vullen deze maand een prominente rol in. Een maandje niksen is na al het geweld van afgelopen seizoen misschien ook stiekem wel even lekker.
Er is wel weer honger! Ik kan een klein knorretje zelfs niet onderdrukken!
In maart gaan we weer los, zover is zeker. Vangstgaranties zijn er nooit, maar ideeën en plannen te over. Ik geloof dat ik die snode plannetjes dit jaar maar eens ga invullen en jullie lezers weer een paar fantastische vangstverslagen mag voorschotelen.
Tot maart en veel kijkplezier met Winterkarperen - de afsluiting

Tussen wal en schip...

Ik zit niet lekker in m'n winterse berevelletje. Ik vergeet dingen. De kat moet nog eten, het boodschappenlijstje thuis laten liggen en de sleutels in de deur laten zitten. Niets ernstigs overigens, maar het is een warboel in de bovenkamer. Ik mis een schakel. Een schakel van voeren, observeren en daarna ongenadig hard de boel afromen. Ik ben de karpers kwijt. Maar dan ook echt kwijt.  Hoe vaak ik ook naar het water kijk, en veel belangrijker, hoe ik kijk...Meer dan een paar nerveuze witjes en een gestrest snoekje kom ik niet. Oh ja, een nog bijna ontmoeting met een grijze lantaarnpaal!

De Leeuwerik

Het schijnt vandaag  "Blue Monday" te zijn. De meest depressieve dag van het jaar.
Naar mijn idee word hier veel te veel aandacht aan gegeven. Nu heeft het leven natuurlijk ook z'n minder zonnige kanten, maar om daar een dag bij stil te staan, nuh! Kijk vooruit, of zet de mooie dingen eens in het zonnetje. F**k deze maandag!
Dan nu het filmpje. Mijn bedoeling is om iedereen de mondhoekjes in de goede richting te laten krullen.
Het kan ook zijn dat je hier nog depressiever van word en gewoon niet leuk vind. Dat kan, dat mag.

Een korte uitleg, voordat ik morgen op het schoolplein aan de schandpaal hang. Iets wat door de moderne  en snelle media van tegenwoordig zomaar kan.
Afgelopen zomer. Als we het niet op toevalligerwijs hadden gefilmd, was dit moeilijk te geloven. Toch is het waar gebeurd en niets in scene gezet. De snoekbaars (helaas en net geen Leeuwerik) werd vals gehaakt. Het wondje was piepklein en het beest heeft, na misschien een chagerijnige middag, niets aan dit hachelijk stukje ´vissen´ overgehouden. De vis zwemt gelukkig weer.
Mijn verre worp was iets te ver en een beetje uit de richting. Tijdens het snelle binnendraaien gebeurde het!

Enjoy!

Winterkarperen (Deel 2) een schaakspel...

Om beslagen ten ijs te komen in de winter, is de stekkeuze van groot belang. Haventjes en bruggen zijn in de winter veruit favoriet. Mooie ondiepe zandplaatjes, met het liefst een flinke bos riet voor de deur zijn gewoon opwindend. Behalve deze standaard winterstekkies, zijn er zeker nog andere kleinigheidjes die de beslissende zet kunnen doen. Schaakmat!

Winterkarperen (Deel 1): Een vliegende start.

Allereerst wil ik alle lezers een prachtig 2014 wensen. Hopelijk word het een supergezond jaar voor iedereen en dat iedereen maar z'n droomvangst mag vangen!
De wintervisserij is al een aardig eindje op weg. Alleen van winter kunnen we niet echt spreken. Een soort van late herfst of vroeg voorjaar past op dit moment van schrijven beter op z'n plaats.
Toch meten we de watertemperatuur al geruime tijd onder de tien graden. De visserij is met de nodige en geniepige aanpassingen in combinatie met die watertemperatuur, dus wel winters.