Nog een keertje dan! Ik kan het niet laten! Ik wil nog 1 keer terug naar dit watertje. Afgelopen weekend zou Fons met mij, de snode plannen met me willen delen. We zochten, we dachten en kwam tot een plan van aanpak. Minimaal 7 kilo voer strooien op een betrekkelijk klein oppervlak. Geen voercampagne van drie dagen. Gewoon zestien uur van tevoren! We konden op ons bek gaan, maar ook de drilarm eens goed laten werken. Drieeneenhalve kilo gemengde Polarisjes en Milky scopex bolletjes vonden dan ook gauw hun weg. Snel wat slaap pakken en Zaterdagmorgen vroeg uit de veren.
Van te voren hadden we afgesproken dat dit hier echt de allerlaatste keer was. Er wachten tenslotte nog mooie linkerflanken op de boezem. De vis was nog niet echt los op het grote water, dus een risicootje konden we wel nemen.
Na een uurtje inliggen begon de vertwijfeling al toe te slaan. Alleen de nachtegaal en twee koek-koeks lieten iets van zich horen. Geen belletjes, geen kringen en geen "'jumpers"'. Als de koppen maar naar benee staan!
Na een uurtje kwam de verlossende run. Vanaf dat moment hebben we nauwelijks stil gezeten. Vangen, scheppen, fotootje hier, fotootje daar, terug zetten, ingooien en weer drillen. Het ging de hele dag door.
We drilden er lustig op los. Dubbelruns werden zelfs triple runs, met een complete chaos tot gevolg.
Leuke bijkomstigheid was wel dat we een keer allebei met een vis op de kiek konden.
Het waren geen supergrote vissen, maar dat mocht de pret niet drukken. De karpers waren prachtig op kleur en de bekken klok en klok gaaf!
De onderlijntjes, dips en soaks konden zo mooi getest worden. Het wachten was alleen nog op een onvervalste Amsterdamsche linkerflank. 1 op de 30 karpers is hier een spiegel. De schubs zijn dus aardig in de meerderheid. We inmiddels 19 karpers. Gekscherend zei ik nog dat de twintigste vis wel eens een spiegel kon zijn.
Fons krijgt een run. De vis heeft zich vast gezwommen in een obstakel. Fons forceert een keer om de vis uit het obstakel te houden, maar het mag niet baten. Het spul ligt muurvast."'Dat doen die legspiegels altijd!"' Legspiegels, ja, ja. Fons geeft meters lijn. Na vijf minuten zwemt de vis zich pardoes los en blijft diep maar komt wel gestaag naar de kant.
"'Nou?, waar is die legspiegel van je?"' De vis laat zich voor het eerst zien. We kunnen een brede glimlach niet onderdrukken. De vis heeft een paar prachtige grote meloenschijven op de flank. Verdomd dat het niet waar is! Legspiegels, ze bestaan.
Een stief kwartiertje later krijg ik een volle fluiter op rechts. Hetzelfde scenario voltrekt zich. De vis giert door de slip en zwemt zich vast in een obstakel. Ook nu geef ik meters lijn en wacht kalm af. Overtuigend meld ik nog dat dit ook een '"legspiegel'" is. Het is gewoon eng, maar ik voel het. Drie minuten later komt de hengel weer tot leven en de vis komt weer op gang. Ook nu blijft deze vis diep. Spiegels gedragen zich nu eenmaal anders. De vis laat zich al vrij snel zien. Twee dolblije kinderen in het gras!
Het feest kan niet op. Met een water waar het gewoon werken is om er een spiegeltje uit te toveren, vangen we in een kwartier twee prachtige creaturen. Na een mail naar Joris en een keurig en razendsnel antwoord terug, blijkt het waarschijnlijk om '"wilde'" spiegels te gaan. Ook in Amsterdamsche cultuurwatertjes kun je dus leuke verassingen tegenkomen.
We besloten om te gaan stoppen. Het is leuk geweest. Op het hoogtepunt dit water de rug toe keren.
We krijgen hier alleen nog geen permissie toe. De laatste hengels laten nog maar een keer van zich horen.
de hele dag een drukte van belang
De Milky Scopex was erg in trek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten