De avondsessies...

Ik ben een tevreden mens. Ik ben al gauw tevreden. Gelukkig maar!
De net niet te zwoele zomeravondjes maken het perfect om een paar uurtjes te karperen.
Zoals ik al eerder vermeldde, ben ik niet zo'n fan van die avondjes. Het heeft het voor mij allemaal net niet.



Aangezien de drukte op mijn werk en de drang om te vissen groot is, zijn de avonden een goed compromis. Desondanks blijf ik het maar half werk vinden. Voor mij is een frisse en vroege ochtend onovertroffen. Vaak veel meer te zien en te genieten. Maar goed, het is passen en meten. Vissen kost nou eenmaal tijd. Met voorvoeren zou ik die tijd aardig kunnen inperken.

Na het werk nog even relaxed naar wat hengeltoppen staren. Hopen en wachten op een ferme doorbuiger.


Ik heb drie stekken op het oog. Twee daarvan zou ik voorvoeren en één instant bevissen.
Fons vist op twee stekken mee en voert deze aan. Het derde alternatief word dan alsnog wat aangevoerd.
Deze laatste stek valt al snel af.
Ik vis er één avond, van zes tot tien. Vier uur is vaak meer dan genoeg op een voorgevoerde stek.
Deze levert sporen van wolhandkrabben op. Binnen een half uur waren de hairs kaal! Verder geen activiteit te bekennen. Misschien later in het jaar en een vroeg ochtendje.

Op de eerste twee beoogde stekken loopt het al lekker. Fons pakt zijn visje. Het is er wel maar één per sessie, maar het grote water vergoed veel.
Ik besluit om een paar avondjes aan te schuiven.

Nog brak van het drukke werk en nauwelijks gegeten te hebben, snel ik naar het water. Voor mij geen ideale situatie. Die vroege ochtenden moeten nog heel even wachten.
De eerste avond blank ik.
Fons vangt een afgepaaide en wilde schub. Een echte karaktervis van groot water.
Als ik die lamme maand juli zo door kom, vind ik het wel best!

De tweede avond ben ik alleen. Fons kijkt een bergetappe van de Tour. Die zie ik later wel. De drildrang is groot.
Na een klein uurtje is het raak. Een trillende en terugverende top, gevolgd door een mooie en langzame doorbuiger. Vissen van groot water kennen vaak de klappen van de zweep nog niet. Zeker als er ook nog eens fors voorgevoerd is.
Het is een prachtige oude spiegel. Volgens mij een wilde. Ik ken de vis ergens van en vermoed een dubbelaar.
Dat gevoel laat me weinig in de steek! Ik vind de vis terug in m'n album. Éen centimeter gegroeid en hetzelfde gewicht. Een oude taaie rakker!

De volgende avond wil ik weer, maar door overwerk vallen mijn plannen in het water. Fons vist een paar uurtjes tot de schemer. Met succes! Een projectvis rijker!

Afgelopen week. We plannen nog één avondje.
Het weer is te mooi. De vakantie is begonnen en de drukte op het water is groter dan ooit. Het word weer tijd voor ochtendjes. Morgen mag ik weer!

De voorlopig laatste avondsessie word afgesloten met twee vissen. In het begin van de avond is het binnen tien minuten tijd, twee keer raak! De mooiste tijd van de avond, tegen de schemer, blijft het stil. Niet verrassend. De avonden zijn nooit mijn ding geweest. Ik vind het los zand. Ik heb er geen grip op!
Toch weer een paar mooie vissen rijker, dat dan weer wel.

                  Volle en prachtig gekleurde schub voor Fons.

                  Een afgeranselde bloembakschub. Op het ruime soppie weet je het maar nooit!