Niet voor de poes!

Een grote vis willen vangen op groot water, en dan ook nog eens op een nieuwe en onlogische plek geeft genoeg reden tot pijn lijden. De vertwijfeling van het wel of niet slagen van zo'n plek kan niet groter. Als me hier wat overkomt, dan vinden ze me over een paar jaar pas terug. Zo'n plek dus! Ver weg van de geplaveide paden. Eindelijk rust!


Ik vertel Fons van mijn nieuwe plan. Ik lees ook bij hem twijfel. Onzekerheid vind niemand leuk. Toch wint dit gevoel terrein en de verleiding word te groot. Ik stap op de brommer. Heggeschaar, peilhengel en een emmertje voer gaan mee. Ik wil een kale horizon zien, semi zilte lucht opsnuiven en grote, hele grote rietkragen tegenkomen. De diepte vind ik nu wat minder van belang. De karper moeten we nu ondiep zoeken. Mocht ik een hard bodemplaatje tegenkomen is dit meegenomen natuurlijk.
 Ik kom aan, en zie groot water (duh!), rust, vogels en een bak water voor m'n snufferd. Een luxe probleempje is wel dat er een rietkraag van een meter of veertig vooraf gaat voordat ik aan het water zit. Peilen kan ik nu niet. Ik zal eerst aan het werk moeten.
Ik knip een anoniem paadje door het riet. Het zweet gutst van het voorhoofd. Op datzelfde voorhoofd word een vingertje gewezen. Waar ben ik in vredesnaam mee bezig? Maar goed, ik wil geen gemaaide grasveldjes met kale plekken.
Ik sta inmiddels aan het water en gooi een paar keer met de peilhengel. Allemaal ondiep en een paar harde bodemplaatjes. Belangrijker weet ik uit ervaring op het ruime sop, de contouren van de rietkraag. Een paar mooie uitstekende puntjes. De karper moet hier omheen, mochten ze langs de kant trekken.
Er word een tweetal kilootjes gevoerd. Dit word gedaan over een gebied van een paar honderd meter. Lekker verspreid dus. Dit herhaal ik nog op twee avondjes voor de bewuste hengeldag.
Fons is ook present. M'n gappie is altijd wel te porren voor een groot water en onzeker avontuur.
Het is al vroeg als we de lijntjes hebben inliggen. Twee tegen een rietkraagpuntje aan en twee lijntjes iets op het wijd. Het is bloedverziekend heet. Tussen het riet staat nauwelijks iets van wat maar op wind lijkt.
Ik voel me een nomade aan de Nijl op jacht naar wat baarsjes.

                      Als een nomade aan de Nijl

Een run op de rietkraaghengel! De vis spuit het wijd op en lost. Damn! Dit was een kans.Ik draai de lijn binnen en aan de haak zit een rietstengeltje. Waarschijnlijk net niet lekker gelegen. Een tweede mogelijkheid volgt al snel. De hengel op het wijd produceerd een volle fluiter. De vis gaat er als een malle vandoor. Grootwater karpers zijn niet voor de poes! Ook nu verlies ik het contact met de vis en draai balend binnen. De haak is recht gebogen. Ik graai meteen naar mn vertrouwde klauwhaak van K-karp en knoop een nieuw rigje. Het oude haaktype wat ik had, verdwijnd keurig netjes in de vuilniszak.
Een halfje shellfish pineapple boilie, gecombineerd met een halfje gaypink pop-up geeft me hopelijk een nieuwe kans.
Fons krijgt een run op rechts! De top buigt gestaag door, gevolgd door monotone geluiden uit de delkim. Ook deze vis heeft er geen zin in en buigt af richting rietkraag. Ik pak vast het schepnet, terwijl Fons aan het stoeien is met een buffel. Swieeeep!, Pats! Damn! Een hengel krijgt vlieguren en crasht in de rietkraag. Lijnbreuk! Onverklaarbaar, maar het gebeurd. Drie runs, drie verspeeld. Dit gaat niet goed. Hoopvol is wel dat er bijhoorlijk wat karper langs trekt. Een nieuwe plek op groot water en dan dit, binnen een paar uurtjes op een snikhete dag en windrichtingen waar ik geen fan van ben.
Binnen mum van tijd krijg ik een nieuwe kans. Een volle fluiter op de rietkraaghengel. Deze mag ik niet verspelen. De vis gaat maar door en wint veel lijn. Inmiddels verschijnen er trossen wier op mijn hoofdlijn. De karper is vol door een nabij gelegen wierveldje gerost.
Na vijf minuten ligt er een prachtig schubkarpertje op de mat. Een hommer. Volgende week komen de kuiters! Sure!

                         Ik dacht nog aan een Nijlbaars

                        "'Ga je oma maar halen in Stavoren!'"