Richting Eindhoven, sla rechts af!

Ik heb het niet zo op Eindhoven. Het zal best een mooie stad zijn, maar bij de gedachte alleen al krijg ik een licht opzettende kramp in m'n maag. Ik blijf natuurlijk mijn Mokum en bijbehorend cluppie trouw. Daar is geen speld tussen te krijgen. Toch was deze lampefabrieksstad mij goedgezind tijdens de eerste sessie in het kommetje.

Het stormt en regent behoorlijk door als ik 'smorgens bij het kommetje aankom. Diverse malen probeer ik mijn beschutting in de vorm van een ovaltje fatsoenlijk te positioneren. Tot drie maal aan toe vliegt het ding in de lucht met beide handen vasthoudend. Ik lijk wel een volleerd kite-surfer.
Als uiteindelijk alles staat komt Fons aangebrommerd en kunnen we beginnen met een hernieuwde kennismaking met deze voor ons, oude stek.
Ik lig een minuut of tien in. 1 hengel op anderhalve meter richting een paaisloot en de andere hengel richting een bootje aan de overkant en ligt op drieeneenhalve meter. De rig ligt precies tussen twee paaltjes waar een bootje aan vast ligt. Op de achterkant van het bootje staat opvallend Eindhoven. Eindhoven? Hebben ze daar water dan? Het zal wel. Voorlopig ligt het schuitje een beetje uit koers in Mokum.
Terwijl Fons een greep doet naar zijn foedraal om op te tuigen, vertrekt mijn rechterhengel met volle vaart.  Als een soort van reiger met waadpak, baan ik me door het water een weg naar de hengel. De lijn verdwijnt onder Eindhoven. Ik breng de hengel horizontaal en draai de slip tot bijna dicht. Amsterdamse boezemkarpers mogen nou eenmaal niet naar Eindhoven.
De vis slaat rechts af en schiet het wijd op. Een tijd lang blijft deze op de taludrand scheren en komt al zigzaggend dichterbij. Groot of klein, boezemvissen drillen is fijn! Het is een mooie lange maar slanke schub. Ik ben er blij mee. Het blijft ondertussen flink doorwaaien en aan nattigheid is ook geen gebrek. Echt vangweer vandaag!

                   Lange boezemschub met een toetertje

Als Fons inmiddels zijn rodpod net in elkaar heeft gezet en z'n tweede hengel aan het optuigen is, vertrekt de paaisloot hengel met volle kracht. Het gaat lekker zo! Twee runs in een kwartier.
Deze vis wil kennelijk nog even terug naar de paaisloot. De hengel gaat weer horizontaal en de slip van de molen weer bijna dicht. Gelukkig kan ik de vis keren  maar doet nog wel even een rondje kommetje.
Deze vis heeft iets meer buik en heeft een kenmerkende rugvin. Ik weeg de schub op precies twintig pond. Opvallend vind ik het kuit wat op de onthaakmat verschijnt. Ook de paaiuitslag is terug te vinden op de kop. Er moet blijkbaar nog een hoop karperliefde bedreven worden.

                                    De hanekam

                                  Nog steeds met kuit

Als Fons eindelijk het spul op orde heeft na dit korte intermezzo van drilgeweld, blijft het een tijdje rustig. Er word wat bijgevoerd. Even kijken of de hongerige buiken de stad Eindhoven willen verlaten. Dit levert vrijwel meteen een brasem op.
Fons vist wat meer geconcentreerd richting paaisloot en ik ga nogmaals op visite in Eindhoven.
De barbecue word aangestoken. Een hapje en een drankje zijn altijd gezellig aan de waterkant. Als ik net de eerste braadworstjes op het vuur wil leggen, gilt de beetmelder van Fons! Deze vis heeft er zin in en wil ook nog even terug naar de sloot. Als ik al klaar sta met het schepnet, doet Eindhoven weer van zich spreken. Ik excuseer mij, leg het schepnet neer en gris naar de hengel. Deze vis lost vrijwel meteen. Geen gebogen haak, niet krom, kortom niets te zien. Jammer!
 Fons z'n gezicht staat op heel blij. Als dat zo is dan weet je bij hem hoe laat het is. Er komt een mooi, bol en puntgaaf spiegeltje tevoorschijn. De linkerflank gaat op de foto voor Joris. We meten de vis op 71 centimeter en wegen veertien pond.

        Blije Fons met de linkerflank strak in het vel

Ik zie drie verkoolde stokjes op het vuur liggen. Sommige dingen gaan nu eenmaal voor. Dan maar de hamburgers erop. Ook dit dreigt op een mislukking uit te draaien. Als ik het eerste vet op de kooltjes hoor sissen, fluit mijn linker Delkim. Deze vis slaat ook bij Eindhoven rechts af en komt daarna vrij gemakkelijk binnen. Een kleine, slanke maar altijd welkome schub.

Ik begin me nu echt zorgen te maken over de hamburgertjes en begin zo langzamerhand stevige trek te krijgen. Ze zijn al duidelijk gaar. Ik ontferm me nu even helemaal over de catering. Ook de varkenslapjes moeten eraan geloven. Ik bak en draai alles vrolijk in de rondte als de Eindhovenhengel weer op gang komt. Ik laat deze hengel voor Fons. Het is nu bakken, drillen, scheppen, eten, kiekjes maken en weer terugzetten. Zo'n modus went uiteindelijk ook wel. De schub gaat op de kiek, de burgertjes verorberd en de varkenslapjes eindigend in een vette garlic dip. Het leven is mooi!